De school heeft echter behoefte aan een functionele en ruimtelijke verbetering van de klaslokalen, naast de realisatie van ruimte voor polyvalent en publiek programma. Voor dit laatste viel ons oog op de kelder en het gelijkvloers, beiden met diepe plattegronden, die eenvoudig bereikbaar zijnen ook gemakkelijk gescheiden kunnen worden van de overige delen van het kasteel.

Het bestaande gebouw bestaat uit het originele kasteel - op enkele ruimten na in vrijwel intacte conditie -, en een bijgebouw uit de jaren ‘50 van de vorige eeuw. Dit laatste gebouw beslaat de helft van de oppervlakte van de kelder en het gelijkvloers, met gevels die in ritmering, materiaal en detail een exacte kopie zijn van de gevels van het originele kasteel. We ontdekten dat we enkel in bewondering konden staan voor de radicaliteit en volharding waarmee de keuze voor deze stijlkopie tot stand kwam. Het probleem van het bijgebouw schuilt niet in de architectuur, maar in de breuk die het teweeg brengt in de oorspronkelijke relatie tussen het kasteel en het park. De historische salons - in het verleden rechtstreeks uitgevend op het park - zijn door toedoen van het bijgebouw sombere centraal gelegen ruimten geworden. Onbruikbaar door een gebrek aan daglicht. Het bijgebouw laat door zijn zware betonnen constructie en lage verdiepingshoogte weinig kwalitatief gebruik toe.

We beslisten de vloer van het bijgebouw door te breken, en het massieve dak te vervangen door een glazen overkapping. De dubbelhoge ruimte die hierdoor ontstaat, laat door haar overmaat een ongedwongen gebruik toe, en laat daglicht binnendringen tot diep in het gebouw. Het is een tussenruimte die de overgang tussen kasteel en park op hedendaagse wijze herstelt. Door deze ingreep kan alle polyvalent en publiek programma georganiseerd worden in het bijgebouw, en komt het reguliere schoolprogramma in het historische kasteel terecht. Dit strookt met het karakter van de bestaande ruimten.